Jakie piękne samobójstwo
  • Rafał A. ZiemkiewiczAutor:Rafał A. Ziemkiewicz

Jakie piękne samobójstwo

Dodano:   /  Zmieniono: 
 
Zazdroszczę Francuzom, że w trudnym historycznym momencie trafił im się u władzy marszałek Pétain, a nie jakiś idiota, który by ogłosił, iż priorytetem francuskiej polityki zagranicznej ma być honor. I że warto zaryzykować biologiczną zagładę francuskiego narodu.

Państwa silne, zwycięskie piszą swoją historię na miarę odniesionych sukcesów, niewiele patrząc na to, co faktycznie miało miejsce. Co więcej, tak samo piszą też historię słabym, biednym i przegranym. I to, co było kiedyś, dopasowują do potrzeb dzisiejszej sytuacji. Historia tych bogatych i silnych musi być historią bohaterstwa, prawości i poświęcenia. Historia przegranych – historią nikczemności i głupoty. Inaczej opinia publiczna pomyślałaby, że podłość i cynizm popłacają, a szlachetność jest karana. A przyjęcie tego do wiadomości wprawiałoby ją w dyskomfort, przez psychologię zwany „dysonansem poznawczym”. (...)

Polska, choć była pierwszą ofiarą Hitlera, choć pierwsza powiedziała mu „stop” i poniosła z tej racji ogromne straty, choć nie było frontu, na którym by Polacy nie przelewali krwi w walce z nazizmem i nie padali ofiarą jego zbrodni, do grona zwycięzców nad Hitlerem się nie załapała. (...) 

Rafał A. Ziemkiewicz, Jakie piękne samobójstwo, Fabryka Słów 2014

Cały wywiad opublikowany jest w 19/2014 wydaniu tygodnika Do Rzeczy.

Czytaj także